Elk kind komt op de wereld met het verlangen om volledige verbinding en diepe liefde te ervaren. Elke ouder brengt een kind in de wereld met het brandende verlangen om onvoorwaardelijke en volledige liefde aan dit kind te geven. Deze verlangens zijn aangeboren en volkomen natuurlijk.
Door de stressvolle omstandigheden van onze maatschappij en het ontbreken van een hecht sociaal netwerk, lukt het ouders niet altijd om de liefde die zij voor hun kind voelen tot zijn volle recht te laten komen. Ouders zijn gespannen en bezorgd. Zij maken zich zorgen over de toekomst of bijvoorbeeld over hun financiële situatie. Of zij voelen zich eenzaam en overweldigd door de zorg die op hun schouders rust. Door deze spanningen kunnen zij minder genieten van hun kind en ongedwongen met hem/haar samen zijn.
Ook oude onverwerkte gevoelens zitten in de weg om de werkelijke liefde te ervaren die wij voelen voor onze kinderen. Oude pijn wordt in het dagelijkse leven met kinderen regelmatig actief. Juist omdat kinderen kinderen zijn, raken ze ons recht in onze eigen kinderlijke pijnlijke herinneringen. Meestal zonder dat we ons hiervan bewust zijn. Zo kunnen we woedend worden wanneer een kind schreeuwt of niet luistert, omdat wij vroeger een uitbrander kregen wanneer we ons op deze manier gedroegen. De oude pijn van die ervaring wordt actief en vult ons emotionele systeem. Hierdoor kunnen we niet langer flexibel denken en verliezen we uit het oog dat ons kind onschuldig en in essentie goed is.
Een kind heeft hoge verwachtingen van het contact met de mensen om hem/haar heen. Zij is bestemd en gemaakt voor het ervaren van een liefdevolle en volledige verbinding. Momenten van het tijdelijk verbreken van deze verbinding zijn echter niet te voorkomen. Ze horen bij het dagelijkse leven, zeker in onze maatschappij. Deze momenten van verbroken verbinding laten echter een pijnlijke spanning achter in het systeem van ons kind. Wanneer een kind niet geholpen wordt met het verwerken van deze pijn, blijft deze pijn in het systeem zitten als negatieve energie. Op korte termijn kan dit leiden tot vervelend gedrag of een kind dat zich afsluit voor contact. Hierdoor krijgt het kind snel negatieve feedback en er ontstaat voor je het weet een negatieve spiraal. Op langere termijn ontstaan negatieve patronen en overtuigingen. Bijvoorbeeld: ik schiet te kort, ik ben waardeloos, ik mag er niet zijn’. Een kind ontwikkelt strategieën om met deze pijn om te gaan: ‘ als ik maar hard genoeg mijn best doe, dan worden mijn behoeften misschien wel vervuld. ‘ als ik maar bezig blijf, hoef ik niet te voelen’ , als ik eet, dan voel ik mijn pijn niet’ etc.
etc. De meeste volwassenen herkennen dergelijke pijnlijke overtuigingen en ook bijbehorende manieren om met de pijn om te gaan.
Gelukkig zijn wij mensen ook geboren met een natuurlijk helingsmechanisme. Zoals we kunnen helen van een lichamelijke verwonding, zo kunnen we ook helen van emotionele pijn. Hoe lang deze pijn ook in ons opgeslagen is. De pijn wacht op het moment dat we het erkennen en helen.
We kunnen onze kinderen en elkaar helpen om oude en nieuwe pijn te verwerken, zodat we weer meer ruimte voelen om liefde met elkaar te delen en om onbezorgd samen te zijn en te spelen.
In mijn volgende artikel, geef ik een overzicht van de tools die Hand in Hand Parenting hiervoor gebruikt. Vervolgens zal ik op elke tool in meer detail ingaan.
Wat een mooi en verhelderend stuk
dank je wel Najat, fijn om te horen.