door Marieke | sep 16, 2015 | blog
verbonden ontbijt Zondag ochtend in ons gezin. De zon schijnt, de agenda is leeg. Alle voorwaarden voor ontspanning lijken aanwezig. Ik merk aan mijn dochter van 5 dat zij zich niet helemaal prettig voelt. Of anders gezegd: ze is chagrijnig. De tosti wordt niet snel genoeg geserveerd, haar broertje zit aan haar spullen, ze wil in haar onderbroek naar buiten, ze is boos dat ze niet meer op de ipad mag. Het is allemaal niet goed. Heel herkenbaar: als ik zelf gespannen ben, dan kleurt dit ook de bril waardoor ik naar mijn omgeving kijk, en zijn mijn geliefde huisgenoten ineens onverdragelijk vervelende monsters. Gelukkig zit ik vandaag lekker in mijn vel. Taco loopt door de kamer met een schoonmaak spuitbus en een doekje. ik krijg een creatief idee: ik vraag hem de spuitbus, zak door mijn knieën en kijk Nora vrolijk aan en begin ‘zogenaamd’ op Nora te spuiten: ‘ heeee, ik zie hier allemaal kleine grombeestjes! Die krijgen spuitjes met de antigrom spuit!’ Terwijl ik net-alsof-spuitjes geef, pak ik met mijn andere hand de net-alsof-grombeestjes onder haar oksels, op haar benen, gezicht etc. Nora vindt het heerlijk en vraagt om meer. Ook mijn jongste komt eraan en wil dat ik bij hem kleine grombeestjes pak. Na een paar minuten spelen gaan we allemaal opgelucht en vrolijk aan de ontbijttafel. Theorie Een kind wil van nature meewerken met je. Ze bloeit op als zij zich verbonden voelt met de belangrijke anderen om haar heen en is dan bereid tot coöperatie. Gewoon omdat ze het fijn vindt je een plezier te doen en in harmonie te zijn. (Voorwaarde hiervoor is...
