Uitleg van de Tool Playlistening, Speelluisteren

Uitleg van de Tool Playlistening, Speelluisteren

Speelluisteren   Speelluisteren is 1 van de 5 tools die Hand in Hand Parenting aanbiedt om ouderschap leuker en gemakkelijker te maken. Het is een spelvorm die kinderen helpt om te gaan met gevoelens van machteloosheid, frustratie en hulpeloosheid. De tool is toe te passen op allerlei lastige momenten in het dagelijkse leven. De kern van de tool playlistening is dat je in spel bewust de rol neemt van de onhandige, minder sterke en minder slimme persoon op een overdreven en grappige manier. Kinderen vinden het heerlijk om jou ‘ uit te lachen’ en te laten zien hoe slim en snel zij zelf zijn. Zij ervaren op deze momenten de andere kant van de medaille van zich machteloos en onkundig voelen. Het helpt hen hun gevoel van waardigheid te herstellen. Het lachen is een manier waarop de opgebouwde spanning rond deze thema’s ontladen kan...

Speel luisteren

Jonathan is de jongste thuis. Dit betekent dat hij altijd moet opboksen tegen zijn grote zus. Dat hij minder snel is, minder sterk en dat zijn brein nog wat minder kan overzien/begrijpen.  Dit levert natuurlijk frustratie en machteloosheid op. Nu geldt dit niet alleen voor het jongste kind. Eigenlijk loop je als kind heel vaak op tegen gevoelens van machteloosheid en de frustratie dat grote mensen allerlei dingen met gemak doen die jij je nog moet eigen maken. Wanneer kinderen niet luisteren, je ‘ autoriteit’ ondermijnen(hun mond dicht doen bij het tandenpoetsen, weglopen als je ze roept), zijn dit vaak pogingen om tegenwicht te bieden tegen de gevoelens van machteloosheid en hulpeloosheid die zij zo vaak tegenkomen. Eigenlijk een poging om zich sterk te voelen. Hier kun je mee spelen: door spelletjes te doen waarbij het kind de slimste, snelste, handigste en sterkste is. En jij dus dom en onhandig.  Kinderen vinden dit heerlijk en kunnen hartelijk lachen. In dit lachen raken ze de spanningen verbonden aan gevoelens van frustratie en machteloosheid kwijt. Bijna alle ouders weten dit intuïtief en spelen dit soort spelletjes. Want: het is genieten voor iedereen. Het is goed te weten dat het niet alleen leuk is, maar dat het een doel dient: het herstellen van gevoelens van waardigheid van je kind. Met als bijkomend gevolg dat je kind op andere momenten meer geneigd zal zijn met je mee te werken. In de loop der jaren is mijn man, Taco, heel handig en creatief geworden in dit...
Ouders houden van hun kinderen

Ouders houden van hun kinderen

Elk kind komt op de wereld met het verlangen om volledige verbinding en diepe liefde te ervaren. Elke ouder brengt een kind in de wereld met het brandende verlangen om onvoorwaardelijke en volledige liefde aan dit kind te geven. Deze verlangens zijn aangeboren en volkomen natuurlijk. Door de stressvolle omstandigheden van onze maatschappij en het ontbreken van een hecht sociaal netwerk, lukt het ouders niet altijd om de liefde die zij voor hun kind voelen tot zijn volle recht te laten komen. Ouders zijn gespannen en bezorgd. Zij maken zich zorgen over de toekomst of bijvoorbeeld over hun financiële situatie. Of zij voelen zich eenzaam en overweldigd door de zorg die op hun schouders rust.  Door deze spanningen kunnen zij minder genieten van hun kind en ongedwongen met hem/haar samen zijn. Ook oude onverwerkte gevoelens zitten in de weg om de werkelijke liefde  te ervaren die wij voelen voor onze kinderen. Oude pijn wordt in het dagelijkse leven met kinderen regelmatig  actief. Juist omdat kinderen kinderen zijn, raken ze ons recht in onze eigen kinderlijke pijnlijke herinneringen. Meestal zonder dat we ons hiervan bewust zijn. Zo kunnen we woedend worden wanneer een kind schreeuwt of niet luistert, omdat wij vroeger een uitbrander kregen wanneer we ons op deze manier gedroegen. De oude pijn van die ervaring wordt actief en vult ons emotionele systeem. Hierdoor kunnen we niet langer flexibel denken en verliezen we uit het oog dat ons kind onschuldig en in essentie goed is. Een kind heeft hoge verwachtingen van het contact met de mensen om hem/haar heen. Zij is bestemd en gemaakt voor het ervaren van een...
De wetenschap achter luisteren naar emoties

De wetenschap achter luisteren naar emoties

  Het menselijk brein is onder te verdelen in drie delen: Aan de basis ligt de hersenstam, daarboven en diep in het brein ligt het limbische systeem,  en daarboven de prefrontale cortex. De hersenstam, ook wel het reptielenbrein genoemd, regelt  basale lichamelijke functies, zoals de ademhaling en de hartslag. Daarnaast zorgt het ook voor primitieve reacties als terugtrekken en aanvallen. Het limbische systeem is het sociale en emotionele centrum van ons brein. Dit deel is bij de geboorte al volledig ontwikkeld en is ingesteld op het ervaren van emotionele verbinding. De menselijke biologie is afgestemd op hechte emotionele connectie. Op deze manier worden onze emoties en fysieke toestand gereguleerd (Lewis, Amini & Lannon, 2000; Graham, 2008). We zijn groepsdieren. Het limbische systeem scant continu de omgeving voor beschikbare contacten.  Wanneer het limbische systeem verbinding ervaart, geeft het het signaal ‘veilig’ af aan het gehele brein. In deze toestand werken ook de andere delen van het brein optimaal. De prefrontale cortex is een deel van het brein dat  zich onder andere bezighoudt met logische nadenken, impulscontrole en het beoordelen van situaties. In tegenstelling tot het limbische systeem, is de prefrontale cortex pas uitontwikkeld in de jongvolwassenheid.   Als het limbische systeem geen verbinding ervaart (en er geen veiligheid wordt ervaren), is de werking van de prefrontale cortex beperkt. Dit laatste geldt voor volwassenen en nog meer voor kinderen. Kinderen zijn klein en kwetsbaar. Bovendien is hun brein nog onvolgroeid. Ze zijn voor hun veiligheid afhankelijk van verbinding met de volwassenen om hen heen. Het lijkt misschien niet logisch dat mensen niet meer goed kunnen nadenken als zij zich onveilig voelen....
Schelden en Vloeken

Schelden en Vloeken

Afgelopen zondag vroeg een vriendin tijdens onze ouder steun groep hoe zij kon omgaan met het schelden en vloeken van haar zoontje. Patty Wipfler van Hand in Hand Parenting heeft hierover een mooi artikel geschreven. Ik heb het voor jullie vrij vertaald: Kinderen gebruiken vloek- en scheld woorden nadat zij anderen deze woorden hebben horen zeggen. Of wanneer iemand deze lelijke woorden tegen hen heeft gezegd.  Grote mensen gebruiken deze termen ook wanneer de emoties hoog oplopen. Kinderen weten vaak niet eens precies wat een woord betekend. De ruwe harde toon waarmee de woorden gezegd zijn, heeft echter indruk op hen gemaakt. Het heeft spanning opgeroepen en die is blijven hangen in hun systeem. Wanneer een kind zich vervolgens alleen voelt, bedreigd of boos, rollen deze scheldwoorden uit zijn mond te samen met de boze harde toon. Precies zoals hij/ zij het zelf heeft gehoord. Met dit gedrag laat je kind zien: Dit is wat ik heb meegemaakt. Het doet pijn en voelt naar, luister maar. Wanneer je boos wordt op je kind of eist dat hij stopt, zal hij dit waarschijnlijk doen uit angst jouw liefde en goedkeuring te verliezen. De onderliggende bron van angst en boosheid is echter niet aangepakt. Er is zelfs een schepje extra spanning bijgekomen door de harde onvriendelijke interactie met jou.  Als de spanning er niet uit kan, hoopt deze zich op en zal er vroeg of laat opnieuw uitbarsten. Tegen jou of tegen leeftijdgenoten op het schoolplein. Uitleggen waarom je deze taal niet wil horen, helpt je kind ook niet met de onderliggende bron van spanning en angst. Op het moment dat...