Vind je het ook zo moeilijk om te zien dat je kinderen ruzie maken? En zeker wanneer het oudere kind het jongere kind ‘aanvalt’. Voor ik het weet, sta ik ernaast te brullen dat ze ‘moeten kappen’. Niet echt een voorbeeld van peaceful conflict resolution.
Het kan anders, echt!
Vandaag had ik mijn best gedaan veel uit te rusten oa door al het werk in huis te laten liggen ( ik had eigenlijk even een foto moeten maken). Toen mijn dochter uit school kwam voelde ik me uitgerust en kalm. Thuis aangekomen ontstond een conflict tussen mijn zoontje Jonathan en Nora. Nora schopte Jonathan en zij had zichzelf niet meer in de hand. Jonathan huilde en ik luisterde naar hem. Na een paar minuten stopte het huilen en leek hij zich weer okay te voelen. Nu nam ik Nora op schoot. Ze begon zich los te wringen en tegen me te vechten.
Geïnspireerd door een anecdote uit Listen (het boek van van Patty Wipfler en collega Tosha Schore) speelde ik met haar het volgende spelletje:
“heeeee ik heb hier een heel wild egeltje op schoot. Ik weet toevallig dat wanneer je ze een kusje geeft ze nog wel eens rustig willen worden“. Ik probeerde haar te kussen, maar natuurlijk weerde ze me af. Ze moest niets van me hebben en probeerde me zelfs te bijten. Ik deed wat nodig was om te zorgen dat zij mij geen pijn kon doen. ik zei; “oehh, ohja, even vergeten: als je ze op de verkeerde plek kust, worden ze nog veel wilder!”. Nora bleef naar me happen en ik moest mij concentreren om te zorgen dat zij mij niet kon raken. ” hmmmmmm wat zou nou het kusplekje zijn waar ze rustig van wordt? Eens even proberen..” Ik bleef haar kussen en zij bleef zich verzetten. Echter, het verzet werd steeds meer een spel. Zij kon haar agressieve impulsen nu veilig laten zien en wist dat deze zouden worden beantwoord met lieve woorden en kusjes. ” ik weet dat deze egeltjes eigenlijk heel erg lief zijn. vooral deze. Maar waar is nou het plekje? Ik maak het geloof ik alleen maar erger!”. Nora kreeg steeds meer plezier, maakte oogcontact en lachte. Tot ik uiteindelijk het plekje vond dat haar weer ‘lief’ maakte; toen kroelde ze tegen me aan. Ze wilde het spelletje nog een keer spelen. Nu had ik het ‘lieve kus plekje’ al binnen 10 seconden gevonden en wilde zij lekker knuffelen. Vervolgend huppelde ze naar haar opa en broertje en gingen ze samen foto’s kijken.
Een liefdevolle en speelse manier van het beantwoorden van boosheid en agressie. Onze kinderen reageren agressief wanneer zij zich vervelend en niet verbonden voelen. Hun gedrag is een kreet om hulp. Het doet hen ook pijn wanneer zij een ander pijn doen. Ze voelen zich geïsoleerd. Ze zijn zichzelf niet. Het helpt wanneer iemand hen kan benaderen met humor en liefde. Iemand die hun goedheid blijft zien, in dit moeilijke moment. Zo kunnen zij de opgekropte spanning eruit werken. Ze herinneren zich dat zij geliefd zijn en hebben weer contact met hun liefde voor anderen.
Wanneer een kind een groter reservoir van nare gevoelens met zich meedraagt dan Nora op dit moment, kan het zijn dat een kind als reactie op een dergelijk spelletje onbedaarlijk moet huilen. Als dit gebeurt, doe je niets fout: je kind voelt je aandacht en betrokkenheid en maakt van de gelegenheid gebruik om nare gevoelens te uiten die in haar opgeslagen liggen en die haar belemmeren en bezwaren. Wanneer je rustig naar deze gevoelens kunt luisteren, zonder ze op te willen lossen of weg te maken, zal je kind uiteindelijk opgelucht zijn en zich rustiger en blijer voelen.
Laat me weten hoe dit bij jou gaat! Ik help je graag verder